بیتل جوس با این که از اولین آثار برتون است، اما بعد از فیلمهایی همچون ماهی بزرگ و ادوارد دست قیچی، جزو شاخص ترینهای کارنامه اش محسوب میشود: فیلمی آکنده از ایده های ناب فانتزی درباره دنیای بعد از مرگ و مناسبات مربوط به عالم ارواح و ارتباطشان با زنده ها. فیلم مانند اغلب کارهای برتون با فضایی رئال شروع میشود. زوجی برای خرید از منزل خارج میشوند و در حادثه ای پیش پاافتاده، اتومبیلشان به دریاچه سقوط میکند و میمیرند. از اینجا به بعد، ماجراها از منطق واقعیت فاصله میگیرند و حتی کار (در قسمتهایی مانند محوطه خارج از منزل که یک در به تنهایی وسط فضا معلق است و یا راهروهای شبیه به تابلوهای پیکاسو) به مرز سوررئالیسم میرسد. ویژگی اساسی فانتزی های بیتل جوس، رویکرد ساده و انیمیشنی تیم برتون در پردازش و ترسیمشان است؛ انگار که همه این شمایلهای غریب، از مار غولپیکر وسط بیابان برزخ گرفته تا موجودات عجیب الخلقه ای که برای تعیین سرنوشتشان در صف انتظار هستند، به عمد ظاهری کارتونی و مقوایی دارند و از به کارگیری جلوه های ویژه پیشرفته برای خلقشان پرهیز شده است. در این زمینه، ماکت مقوایی مرد داستان که از شهر کوچکشان نمونه برداری شده است، محور اساسی این فضا است. اولین نمای فیلم، با همین ماکت رقم میخورد و اصلیترین برخوردهای بین ارواح نیز در تداخل جذاب دنیای ماکت و دنیای واقعی شکل میگیرد، به نحوی که مثلا موقع حفر یک قبر، به جای گل و خاک، خرده مقوا و کاغذ از عمق گور بیرون میآید!
در کنار این موقعیت سازیهای خلاقانه، شخصیتها نیز از مهمترین امتیازهای اثر هستند. ترکیب زوج دوست داشتنی اصلی داستان با خانوادهای مرکب از زنی پرافاده، مردی سودجو و دختری افسرده و مواجهه همگی اینان با روح شریری که نام فیلم از اسم او اقتباس شده است، شبکه شخصیتی پرتنوعی را ایجاد کرده است که پتانسیل بالای داستان و روابطی که موتور روایت را به شکلی پرقدرت پیش میبرند از آن تغذیه میکنند.
این مطلب خیلی قدیمه ... پاسخ:
این متن متعلق به مجله ماهنامه 24 که بخش زیادی از مجله رو اختصاص داده بود به تیم برتون. البته من منبع رو نوشته بودم مثل اینکه فونتش مشکی بوده.